Parlars d'aicí

Hommage à Denise Roche

Meiranas 23 de març de 2023

 

Se siam rescontradas fin de las annadas setanta qu’ère secretari a l’usina d’embalatges dals Cevenas de Molièiras. Animava de cors de iogà a Meiranas.

 

Pièi nòstres camins se son separats per se rejonher en débuta de las annadas 2000 que se sèm retrobadas a la corala occitana dals Arrapadors, als Mages.

 

Dempièi se siam retrobadas tanben als cors d’occitan dau Pèire Mazodier a Sant-Ambruèis e nòstra caminada se perseguiguèt sus la dralha de l’occitan qu’aviá entreprés d’aprene. Quand lo Pèire abandonèt son cors contunhèt endé ieu l’aventura de la lenga d’òc.

 

Fòrça discreta, totjorn presenta (mancava pas un talhièr que se despatolhava per venir) mème quand lo camin s’i prestava pas, e aquò arribèt mai d’un còp.

 

D’una granda timiditat aviái capitat de la faire parlar en public e joguèt quauquas scenetas, particularament la per festar los uèch sègles dau mercat de Sant Ambruèis en preséncia de Pierre Albert CLEMENT, o mai la per onorar la memòria dals peluts de la guèrra de 14 au travèrs dals poemas de Louis Abric, presentada jusqu’ei Vans en Ardecha.

 

D’aqueste temps cantaira a la corala dau Club Mongrilhet, ne’ prenguèt las retnas quand monsur Tesson, son menaire, defuntèt.

 

Après las crèbas dals Arrapadors, preissada per la Marineta Mazoier ne’n venguèt a mestrejar la corala dals Quinçons.

 

Sa volontat acarnassida li permeteguèt de parlar un pauc l’Occitan e susquetot mai de l’escriure, per pròva los articles que passère dins Cascalhs la revista de mon associacion Parlars d’aicí.

 

Salude la saberuda (cercaira au CNRS) qu’endé son òme (engenhor tanben) aviáun quitat la vida ciutadina per viure l’educacion de sos enfants d’un biais que pensavan melhor per eles, luènh dau confòrt modèrne. D’aquel temps ajudèt los Andrèu dals Mages quand s’afairavan a la parucion de lurs jornal Clinton.

 

Enrasigada dins la natura i èra d’a-fons estacada. Se plasiá defòra, endé sos animaus. Quant de còps nos contèt pas las aventuras de Gaston, son ase ? Dempièi quauques més aviá perdut son òme, aviá degut s’exilar dau Fal e l’abandonar per viure embarrada en apartamente aquò, de segur, li deguèt pesar.

 

Perdon Danisa d’avedre pas, dempièi, estat mai presenta per tus. Siái segura pasmens que lo moment vengut, lo jorn que se retrobarem me ne’n trendràs pas de rigor.

 

Adieu Danisa Veja ! Sèm aquí dau iogà, dals Arrapadors, dau Club Montgrilhet, dals Quinçons, de l’occitan, per t’acompanhar, recampats d’uèi en signe d’amistats e te dire « au reveire ».

 

Martina MICHEL

Nòstra presidenta, qu’emb de l’associacion de la « Legenda dau Vola biòu » faguèt venir dos còps le Joan-Bernat Plantavin mai son dròlle Tibaut, per la Vòta Raiòla, s’acòrda emb de totes los qu’an poscuts los apreciar per lor presentar tota la simpatia de la còla de Parlars d’Aicí puèi la pèrda de Sílvia lor esposa e maire.

 

Crèbacòr

Se podèm pas taiser après l’òrre chaple d’aquel 7 de genièr de 2015 a « Charlie Hebdo » que sa còla, menaçada dempièi d’annadas, contunhava son trabalh per socit de libertat. Ambe coratge, maugrat los desnegriments de quauqu’unes emai lo pauc de sosten per pas dire l’indiferéncia de certanes, an causit de manténer lo cap de l’expression liura e aquò fòrça lo respècte. Saludèm aicí lor perseverança. MM

Sèm estats pertocats per la pèrda de P. A. Clement e avèm una pensada per los sieus.

En decembre de 2013 èra vengut nos felicitar après la representacion qu’aviam producha emb los dau talhièr d’òc de la legenda dau Vòla Biòu de Sant-Ambrièis e mai los de Racinas e patrimònis occitans de Barjac-Bessàs. Festejaviam los 650 ans dals mercats e fièiras a Sant Ambrièis que pontuèt puèi d’una conferéncia portant sus las « Fièiras e mercats d’Occitània » d’après son libre publicat en 1999.

Saludam aicí son òbra e sa disponibilitat.
MM.